مزایا و معایب فرزند نخست بودن

معمولاً بچه های اول هر خانواده مورد توجه بیشتری قرار دارند؛ به خصوص در بسیاری جوامع اگر این کودک پسر باشد، برای خانواده اهمیت بیشتری پیدا می کند. والدین وقت بیشتری صرف بچه ی اول می کنند و توجه بیش تری نسبت به او دارند. اکثر خانواده ها سعی دارند فرزندان خود را به بالاترین مدارج برسانند که این حساسیت در مورد بچه ی اول بیشتر است. بسیاری از خانواده ها انتظار دارند آن چه را که آرزو داشتند خودشان به آن دست یابند، در آینده ی فرزندشان ببینند.
مراقبت و توجه بیش تر نسبت به بچه ی اول شاید عاملی باشد برای این که بسیاری از فرزندان اول هوش بالاتری نسبت به دیگران دارند (البته این امر همیشه هم درست نیست).
توجه و مراقبت زیاد خانواده گاهی هم اثراتی منفی به جای می گذارد و موجب حساسیت زیاد کودک می شود. والدینی که به کوچک ترین تغییر یا واکنش نوزاد خود حساسند، عکس العمل نشان می دهند و دچار اضطراب می شوند، هم خودشان دوران سختی را خواهند گذراند و هم کودک را حساس و مضطرب یا توجه طلب بار خواهند آورد. کم تجربگی پدر و مادر در پرورش کودک اول، عاملی برای این افزایش حساسیت آن هاست. اکثر والدین وقت کم تری صرف بچه های بعدی می کنند و حساسیت زیادی به خرج نمی دهند. کودک دوم تازگی و جاذبه ی بچه ی اول را برای خانواده ندارد و این خود اثراتی مثبت و منفی بر کودک خواهد گذاشت؛ چرا که پدر و مادر در مورد بچه های بعدی از تجربه ی بیشتری برخوردار هستند و نگرانی کم تری دارند.
منبع مقاله :
شاملو، فرهاد(1388)، زندگی روانی کودک تا یک سالگی (کودک شیرخوار خود را بشناسیم)، تهران: نشر قطره، چاپ اول